Internationaal-Cambodjaans ouder worden

Ha lieven!

Drie weken later: de Laotianen tijdelijk verruild voor de Cambodjanen, nieuw reisgezelschap (wederom Duitssprekend), nieuwe smaakervaring en een jaar ouder! Veel dank voor de felicitaties die ik van jullie heb ontvangen! Het is een betje veel iedereen een persoonlijk berichtje terug te sturen, vrees ik. Later over die dag meer, maar het was er zeker een om nooit meer te vergeten.

Na het liefelijke stadje Luang Prabang in Noord-Laos kwamen de lange busreizen naar het zuiden. Een korte tusssenstop in het midden van het land, in hoofdstad Vientiane, waar ik overigens sinds vandaag weer ben om morgen Danielle op het vliegveld te ontmoeten! Vientiane kan niet aan de charme van Luang Prabang tippen maar heeft als prettige eigenschap dat het ook een rustige stad is, zeker vergeleken met hoofdstad Phnom Penh van Cambodja waar ik vanochtend nog was. Hier kun je zonder gevaar voor eigen leven wel per ongeluk de weg oplopen! In Vientiane vallen verder de vele communistische vlaggen op, rood met hamer en sikkel. Laos kent slechts 1 politieke partij, net als Vietnam. Cambodja is officieel een democratie maar dit schijnt in realiteit anders uit te pakken. Of de politieke situatie tot uiting komt in de levensstijl van de inwoners, is lastig te zeggen, al viel me wel op dat de Cambodjanen wat commercieler zijn ingesteld dan de Lao. De verkopers klampen zich aan je vast (' Ladyyyyy, you want to buy from meeeee? I make you good price!' 'Why you not buy from me???' ), terwijl de Lao het 1 keer vragen en het daar vaak bij laten. Wel zo makkelijk voor ons!

Een overeenkomst tussen beide landen is het transportsysteem. Ga ervan uit dat de bus altijd te laat vertrekt en te laat aankomt. Wat te denken van de busreis van de 4000 eilanden (Zuid Laos) naar Siem Reap (de stad van waaruit het Angkor Wat te bezoeken is) die in plaats van 14uur wel 20 uur duurde! Ook de toestand van de bus is altijd een verrassing. Ik zal niet snel de slaapbus vergeten waarbij ik 1 meter breedte met een onbekende Amerikaanse mocht delen. Los van voorkomen dat ik te veel ruimte innam, moest ik er ook nog voor zorgen dat ik niet op het gangpad belande doordat er geen bedreling was. Maar wat een beloning als je om 6uur sochtends, rond zonsopgang, in een stad aankomt en de monniken midden op straat aalmoezen ontvangen.

Overigens zijn zowel de toeristische bussen (meestal georganiseerd via een guesthouse) als het openbaar vervoer even onbetrouwaar, maar ozo interessant. De lokale bussen zijn meestal overbeladen met rijstzakken, groenten en mensen. Je kijkt je ogen uit! Maar wat was het prettig toen ik een lift kreeg in een luxe Toyota landcruiser van een paar Cambodjanen, op vakantie in Laos. En aangezien Cambodjanen  meestal beter Engels praten dan de Lao was dat ook nog een erg informatieve en gezellige rit.

Genoeg over vervoer: al is de reis ergens naar toe soms net zo mooi als de bestemming! Zo ook de tocht op motorbike over het Bolaven Plateau in Zuid Laos, bekend staand om de vele koffie en theeplantages. Het plateau bevond zich op zo'n 1600 meter hoogte en had me niet gerealiseerd, toen ik vanaf lagere hoogte vertok, dat het ijzig koud kon worden. Toen had ik echt handschoenen en winterjas kunnen gebruiken, maar uiteraard niet in mn backpack aanwezig! En dan probeerde ik  nog met verkleumde handen te zwaaien naar de vele kinderen onderweg in primitieve, arme dorpen. Armer dan Thailand op het eerste gezicht. En dan ook nog de vele plotseling overlopende koeien, honden, geiten, radslagmakende kinderen ontwijken! Los van de tocht was het interessant meer over de prodyctie van koffie te horen, toch een van de basisbehoeften (voor sommigen). De bonen aldaar waren rood bij de pluk en krijgen de bruinzwarte kleur door het wassen, drogen, polijsten en roosteren. De ijskoffie is hier erg populair vanwege de hitte. Vooral Cambodja was echt warm: 35 graden is geen uitzondering terwijl het niet eens zomer is. Een bungalow met hangmat voor de deur en uitzicht op Mekong rivierof zee, is dan welkom. Waar dat zeker kan, is op een van de ' 4000 eilanden' (feitelijk maar zo'n 400), in het uiterste zuiden van  Laos. Na een dag fietsen (afgewisseld met ketting opleggen) door de vele rijstvelden en eilandhoppen via bruggen, is die hangmat wel nodig! En met name eiland Don Khon staat bekend om de mogelijkheid om zoetwaterdolfijnen te spotten, bedreifde diersoort. Helaas ook een paradijs voor kakerlakken, met name onaangenaam als ze snachts je opwachten op het bed. Eiland Don Det is het meest toeristische eiland en heeft volgens de Lonely planet een slechte reputatie onder Laotianen omdat er veel alcohol en drugs wordt gebruikt. Toch was alles ook hier om 23uur ook gesloten. De politie schijnt echt boetes uite delen aan cafes die langer openblijven! Een party-eiland is dan ook een groot woord!

In Siem Reap, Cambodja, is het over met ontspannen: drie dagen Angkoriaanse tempels bezoeken, een van de zeven wereldwonderen. Dit grootste religieuze bouwwerk ter wereld werd gebouwd door het Khmer koninkrijk tussen 9e en 13e eeuw (pin me er niet op vast). De grootste tempel, Angkor Wat (tevens HET symbool van Cambodja, bijvoorbeeld op de vlag) werd vervaardigd ter ere  van de hindoe god Vishnu en door een latere koning omgebouwd tot Boeddhistische tempel. Het resultaat van de glorietijd van de Khmer contrasteert enorm met de verschrikkingen tijdens de genocide onder het Khmer Rouge regime, onder leiding van Pol Pot, gedurende 1975-1979.  Angkor Wat is buitengewoon goed bewaard gebleven, maar de kogelgaten en vernielingen door het Khmer regime nog goed te zien. Dit communistische regime wilde zich ontdoen van imperialistische, kapitalistische en religieuze invloeden en het land moest een zelfvoorzienende agrarische staat worden. Naar schattiing zijn wel zo'n 3 miljoen Cambodjanen, en ook buitenlanders, vermoord. De stad Phnom Penh werd een spookstad, aangezien iedereen naar het platteland werd verdreven om daar op rijstvelden te werken, groenten te verbouwen, dijken te bouwen, etc. Ook speciale  kinderkampen werden ingericht waar ook kindsoldaten werden getraind.

Los van deze bloedige geschiedenis zijn Laos en Cambodja ook nog eens hevig gebormbardeerd door de Amerikanen tijdens de Vietnam oorlog. Nog vele mijnen zijn niet ontploft en zorgen nog steeds voor slachtoffers. Vooral in Zuid Laos en Siem Reap vielen de vele bedelende landmijnslachtoffers op, soms spelend in een muziekband. En Cambodja met name laat ook veel bedelende kinderen zien. Wat doe je als een jongetje je doordirngened aankijkt en je arm vastpakt, wijzend naar de supermarkt om melk voor zn kleine broertje/zusje te kopen?? Op het strand in Sinoukville komen ook om de haverklap kinderen voorbij die armbanden of zonnenbrillen verkopen. Of je handen en voeten worden door meisjes bestudeerd en wordt je echt dringend aangeraden om een manicure en pedicure te ondergaan!

Ja,en dan natuurlijk een korte impressie van mijn verjaardag, dit jaar niet knus in herfstweer met vrienden/familie. En geen Utrecht maar Battambang, de een na grootste stad van Cambodja. Dat had ik vantevoren niet kunnen bedenken! De dag ervoor had ik tijdens een lange bootreis (over het Tonle Sap-meer, bekend om de vele drijvende dorpen met vele vissersboten) een Oostenrijkse ontmoet, later aangevuld met een Amerikaan, uitgerust met Hawaiaans gitaartje (ukaleli, als ik het goed schrijf) en een Poolse. De hele dag tokkelde de Amerikaan op dit gitaartje en verzorgde in de tuk-tuk dan ook een verjaardagslied en vele andere nummers, met name veel van The Beatles. De dag begon niet met de, naar Hollandse gebruiken, koffie en slagroomtaart...maar met pannenkoeken, gebakken banaan en slang! Wat eten betreft eindigde de dag ook exotisch: met een krekel. Ik heb nog nooit zo'n afwisselende, drukke verjaardag gehad: dorpen bezocht waar rijstpapier/vispastei/slang wordt bereid, op een bamboetrein gereden, prachtige zonsondergang vanaf mooie heuvel en rond 18uur de uittocht van duizenden vleermuizen uit een grot. Nina, de Oostenrijkse, had zelfs cake voor me gekocht met een paar kaarsjes! En in het restaurant begon de ober ook nog eens in het Khmer (de cambodjaanse taal) een birthday-song te zingen. De dag werd berkoond met een dansje in de plaatselijke discotheek waar wij met z'n vieren de enige reuzen waren.

De dagen erna uitgerust op het paradijselijke strand, waar het behoorlijk kon stormen. Daarna naar Phnom Penh, waar dit weekend juist het belangrijke waterfestival gaande was, dat wel zo' n 4 miljoen bezoekers zou treffen. Tijdens het waterfestival zijn vooral de bootraces een attractie, en de verlichte botenparade. De koning zou de festiviteiten ook bij hebben gewoond. Net als in Thailand wordt de koning hier zeer vereerd. En wat tijdens een festival in Azie nooit lijkt te kunnen ontbreken: veel eten! In de parken of midden op straat stalt iedereen een kleedje uit en koopt noodles/rijst bij een straatstalletje. Of natuurlijk een handjevol insecten, tarantula bijvoorbeeld. Ik had jullie graag verteld dat ik nu weet hoe dat smaakt, maar we konden het toch niet aan....

Sorry voor dit uitermate lange bericht, maar hoop hiermee een beetje een indruk te hebben gegeven van de afgelopen weken. Zoveel te beleven hier. Ik vind het heel raar om te bedenken dat het bij jullie soms al zo guur is en dat het alweer bijna 5 december is. Danielle heeft hopelijk een zak perpernoten mee:) En over een maand kan ik jullie alles live vertellen!

Tot contacts en veel liefs!

xx 

p.s. de foto's zijn aangvuld! Morgen nog meer...