Van teacher naar backpacker

(On) verwachte ontwikkelingen! Na een paar dagen twee verschillende klassen van 10 tot 14-jarigen een aantal Engelse woorden heb proberen te laten stampen, is het voor hen nu drie weken zomervakantie. En daardoor ook voor mij. Het was spannend om voor een schoolbord te staan, vooral aangezien alles free-style was. Dat wil zeggen dat ik soms ter plekke moest bedenken wat ik met hn wilde oefenen. De avond ervoor had ik wel bedacht dat ik bijvoorbeeld het thema family, body, animals, food wilde aansnijden. Maar soms bleek het onderwerp te moeilijk en was er creativiteit vereist. Ook bleek dat ze wel een Engels leerboek hadden waar ik soms naar terug kon grijpen. De meeste kinderen luisterden aanvankelijk voorbeeldig maar na een klein uurtje verslapte de aandacht en riepen ze allerhardst om een 'game'! Interactie is ook waarschijnlijk educatief verantwoorder dan alleen het klassikale nazeggen van woorden. Vervolgens stonden we daardoor allen in de klas te wijzen (point), zwaaien (wave) en aanraken (touch). Spontaan ontstond ook het spel 'onderhandelen op de markt'. We onderhandelden over een paar bananen. Erg leuk dat de kinderen mij ook wat Thais leerden. De getallen zitten er nu redelijk goed in, wat in het echt leven op de markt erg handig is! De school zag er behoorlijk goed onderhouden uit, net als de uniforms van de kinderen. Een degelijke lunch werd verzorgd. Ook de leraren eten uitgebreid en er komt zelfs bier aan te pas. Ik vraag me af wat de onderwijsinspectie daarvan zou zeggen, in Nederland.

De tweede week vrijwilligen vond plaats in een ander bergdorp dan de eerste week waarover ik eerder schreef. Dit dorp lag nog dichterbij de grens met Birma en Laos, de Golden Triangle. Deze regio is inderdaad bekend van de vroegere opiumteelt. Dit keer sliep ik niet bij een grote familie maar bij een alleenwonende man (die gelukkig zelf in een ander huis sliep, tijdelijk). Ik merkt bij hem meer luxe zowel qua woning als qua voedsel: meer vlees bijvoorbeeld en soms ook gewoon instant noodles. Niets geen drie keer per dag rijst daar. En dat terwijl ik er juist gewend aan was geraakt! Nu ik 'noodgedwongen' mezelf als backpacker mag bestempelen, merk ik dat ik de Thaise etstalletjes opzoek en de hamburgers, pizza's, sandwiches toch zoveel mogelijk links laat liggen. Maar een gewone cafe latte zonder 50% suiker of een beetje toast met boter en jam gaat er soms wel in. Heerlijk in de regio is ook de grote hoeveelheid aanbod aan (tropisch) fruit: van een gewone appel tot dragon fruit (een felroze vrucht, zie foto) tot ramboestan en longkan (beiden een soort lychee, zie ook foto). Op de markt durf ik steeds meer eten te proberen sinds ik een kookcursus heb gedaan in het Pai, een idyllisch hippiedorp ten westen van Chiang Mai. Gewapend met een kookschort en een lepeltje om van alles mee te proeven, gingen we de lokale markt op, onder begeleiding van de kookinstructrice. Vooral de opengesneden kikkers (had de foto bijna geplaatst op de blog geplaatst) en de levende krabben in een veel te strak gedraaid zakje zullen ons nog lang heugen. De zelfgemaakte kokosmelksoep, rode curry en de sticky rice met mango (een zeer kleverige rijst, vooral in noord-thailand bekend) smaakten uiteindelijk heel goed. Raar om sinds 4 weken weer een pan in mijn handen te hebben gehad. De hostels hier hebben namelijk geen kookvoorzieningen waar je je eigen prutje kan bereiden.
Het is overigens erg wennen om op reis te zijn en elke dag te bedenken wat te doen en waar te slapen/eten. Maar daar staat tegenover dat ik nu weer wat Nederlands en meer vloeiend Engels heb kunnen praten met een aantal toeristen. Maar het is jammer dat de vrijwilligersorganisatie niet helemaal betrouwbaar blijk te zijn. Ik denk er nu over om wellicht iets anders te zoeken, misschien wel in de gezondheidszorg.

Van een Belg, die ik in een internetcafe had ontmoet, heb ik de kunst van het scooter rijden geleerd. Het is hier het meest gebruikte vervoermiddel lijkt het en ook ideaal in de hitte in een stad. Heb nu een aantal keren zo'n ding gehuurd om wat tripjs te maken: het verkeer valt ook behoorlijk mee. Het belangrijkste is om voortdurend geconcentreerd te blijven, want de belangrijkste regel is dat er bijna geen regels zijn. Houd dus met alles rekening en vooral met de straathonden die soms midden op de weg liggen te slapen.

Ook heb ik de avonturen van het mountainbiken ontdekt: volledig beschermd en wel reden we downhill op onverharde wegen. Ook daarbij erg veel concentratie vereist om niet te vallen en doordat minstens de helft van de tijd je op de trappers moet staan, was het behoorlijk inspanned. Ter compensatie van de inspanning twee keer een massage ondergaan, zojuist nog door een vrouw uit de vrouwengevangenis van Chiang Mai! Ik durfde niet te vragen wat ze op haar kerfstok had.

Het leuke is om tussen al die toeristische avonturen door nog een beetje met de lokale bevolking in contact te blijven. Zo ben ik met twee Nederlanders naar een karaokebar geweest, een nationale sport bijna. Gelukkig hadden ze ook Y.M.C.A. in plaats van alleen maar Thaise ondertiteling! Ook hebben we een wedstrijd tah kwah meegemaakt, de officiele nationale sport. Een combinatie van volleybal en voetbal. Leningheid is vereist. Tevens een sport hier is de verering van de koningsfamilie. Geen gebouw of hoek van de straat is compleet zonder een portret van koning Bhumibol of zijn vrouw. Ook zijn er vele monumenten van eerdere koningen waar vaak mensen geknield bloemen en wierook offeren. Ook vallen de vele 'spirit houses' (geestenhuisjes) op, waarin de voorouders gunstig mee worden gestemd. En niet alleen de voorouders krijgen veel achting, ook zeker de monniken. Een grote bijeenkomst van het geven van aalmoezen was zeer intrigerend. De mensen staan om 6uur op om gigantische voedelpakketten te doneren.

Deze week zal ik zelf als monnik, eerder non natuurlijk, door het leven gaan in een tempelcomplex in Chiang Mai. Slechts 1 nacht, hoor! Daarna zal ik wel verkrampt zijn van het zitten in lotushouding. Daarna liggen de plannen nog open. Wellicht ga ik volgende week voor 2 weken terug naar de Akha organisatie om kinderen bijles Engels te geven. Of dus iets heel anders. En als iemand een idee heeft over ander vrijwilligerswerk in Thailand/Laos, hoor ik het graag!

Een aantal foto's zijn dus te zien, maar jullie zullen het vooral met de schriftelijke overlevering moeten doen. Vallen in Nederland de bladeren al van de bomen? En is het politieke klimaat al wat stabieler?

Tot contacts!

Veel liefs