This is Africa
15 juni 2009 - Cape Town, Zuid-Afrika
Misschien rekenden jullie er al niet meer op, maar hier toch een bericht uit Zuid-Afrika. Ik heb -wonderbaarlijk genoeg- de eerste week overleefd. Na alle schrikverhalen over de criminaliteit, durfde ik bijna het vliegtuig niet meer in. Maar na veel geduw en getrek wisten de uitzwaaiers mij over de streep te halen. En inmiddels heb ik als vrouw alleen toch al een aantal keer Kaapstad te voet bewandeld. Overdag, dat wel. Echter, toen ik met drie andere meiden s’ avonds nog wat ging drinken en we rond 21u alweer naar ons hostel wilden, werd ons toch sterk aangeraden een taxi te nemen. Het was letterlijk nog geen twee minuten rijden! Dus ik neeem alle veiligheidsadviezen vanuit Nederland toch wel mee in mijn achterhoofd.
Die criminaliteit is ook wel te begrijpen: de werkloosheid (en dus de armoede ook) is groot. Op straat zijn overal wel doelloos rondhangende mannen te zien zijn. In 1 straat zijn zowel steenrijken in BMW’s, als zwervers treffen. Erg wrang. Ondanks dat we deze verschillen ook in Nederland hebben zijn ze hier meer uitvergroot lijkt het. De townships spreken ook voor zich. Die hebben we in NL ook niet.
Daarnaast is het meest opvallende de ‘melting pot’ aan culturen en huidskleuren. De belangrijksten groepen zijn de ‘zwarten’ (Xhosa’s en Zulu’s voornamelijk), de ‘coloured people’ en de blanken. Ik betrap mezelf erop dat ik er naar neig iedereen in zo’n hokje te stoppen. Maar zoals een taxicahuffeur mij zei " we are all African". Hij vestigde zijn hoop op het aankomende WK in 2010 dat meer onderlinge verbondenheid zou kunnen creeeren. Maar de apartheid, die nog behoorlijk recent is. is moeilijk helemaal uit te wissen. Het vreemde is dat ik me eigenlijk ook wel een beetje schaam voor onze voorouders die hier de boel behoorlijk op stelten hebben gezet met eerst de slaverij en daarna de apartheid.
Los van deze trieste zaken, is de Westkaap echt prachtig. De eerste dagen als toerist heb ik erg genoten van het uitzicht op en vanaf de Tafelberg. Ook nu op de campus in Tygerberg, ca. 30 min. rijden vanaf Kaapstad, hebben we daar uitzicht op. En dit is het gebied van de wijnboerderijen: dat wordt nog genieten!
Mijn eerste dag in het ziekenhuis was met 1 woord te beschrijven: bloederig. Zowaar ben ik op de afdeling Traumatologie geplaatst waar ik vandaag bijna alleen maar steekwonden heb gezien. Een man was met een ' panga', een Afrikaans soort zwaard, in zijn hand geneden dor een 'gangster-gang' . Hij kwam rustig bloedend het ziekenhuis ingelopen. Iedereen is redelijk gelaten en vindt het niet erg om uren te wachten, lijkt het. 'This is Africa'.
Gelukkig zijn de internationale studenten een hechte groep hier en konden we aan elkaar onze verhalen spuien. Als enige Hollandse tussen vele Duitsers ben ik soms wel het mikpunt van grapjes natuurlijk, maar ik kan weer beter Afrikaans praten:) Vanaf morgen bezitten we over een auto, waarschijnlijk een Porsche. Hopelijk belanden we zelf niet op de Trauma-afdeling, nu we voor het eerst in ons leven links moeten gaan rijden!
Nee hoor: die weblog komt er hoe dan ook!
Veel liefs,
Sophie
p.s.
Ik heb een Zuid-Afrikaans nummer nu: 071-4196955. Dat is voor beide kanten waarschijnlijk goedkoper bellen/sms-en!
p.p.s.
Indien je post wilt versturen:
Sophie Niemansburg
c/o Ellective Office
University of Stellenbosch
PO Box 19063
7505 TYGERBERG
South Africa
vergeet vooral niet te genieten van alle schoonheid van Afrika, naast alle indrukken van cultuur en sociale omstandigheden.
Wij zullen met belangstelling je weblig blijven volgen.
Hartelijke groeten, Marian & Paul.
Spannende ziekenhuisverhalen, zeg!Ik ben er van overtuigd dat je nog veel fantastische weken gaat krijgen!
En mocht je teveel geplaagd worden door die duitsers.. ik weet ook nog genoeg Duitser-grapjes ;)
X
fijn dat je goed bent aangekomen en dat je al een beetje went daar. Geniet ervan en pas op jezelf!
Ondertussen wacht ik op je volgende berichtje.
Dikke kus, Miranda
Leuk om zo over je eerste indrukken in Zuid-Afrika te lezen! En gaaf dat je gelijk al mag hechten in het ziekenhuis. Heel veel plezier daar!
Liefs,
Jolien
Komt bekend voor de verhalen. De eerste tijd zullen ook de verschillende culturen en de verschillende kleuren je vooral opvallen. Maar 'this is Africa' is een veelvoorkomende uitspraak en dat is ook goed! Bizar dat mensen gelaten binnekomen met een bloederige hand. Ben benieuwd wta je nog meer te wachten staat. Ach ja en Duitse grapjes daar is wel tegen te kunnen :) Veel plezier daar. En niet te stoer in je porsche gaan rijden he?!
xx
Zozo, een Porsche! Toe maar, enorm decadent. Wat ik al eerder zei, het lijkt wel alsof je er al drie weken bent! :-)
Enjoy!
Kus, Lesley
Wat leuk om te lezen hoe je eerste week in Zuid-Afrika was. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe groot de verschillen tussen arm en rijk, zwart en blank zijn. Hoewel ik natuurlijk zelf in India ook behoorlijk wat gewend was. Hier in Amerika zijn de tegenstellingen groter dan ik had verwacht; veel zwervers en bedelaars op straat, en anderzijds ook enorm dikke limousines. Ik wens je veel succes in het ziekenhuis en heel veel plezier tijdens deze bijzondere tijd!
X, Sander
Je verhaal klinkt indrukwekkend zeg! Je hebt zo te lezen in een korte tijd al veel meegemaakt!
Ik kijk uit naar je volgende stukje!
Geniet!
Veel liefs Lee
Echt ontzettend fijn dat je goed overbent en dat je al druk bezig bent met het verkennen van je omgeving ;) Bizar lijkt het me om zoveel verschillende indrukken te krijgen.
Heel veel plezier en succes de komende tijd!
Liefs Marieke
Spannend je verhalen.Herkenbaar voor ons (ons bezoek in 2001).Ben je al bij Waterfront geweest? Daar moesten wij toen ook al met een taxi heen!
Veel succes en plezier.Pas goed op je zelf!
Zoen van Jan en Evelien
Prachtige foto's! Kom niet te dicht bij de rand, svp. Gefeliciteerd met broerlief! Niet echt een verrassing, maar toch. En met Nannette natuurlijk, die is ook geslaagd, eigenlijk wel een verrassing, weer twee dingen om nog een keertje te vieren over een tijdje.
Een paar foto's op http://www.trenning.nl/fotos.php?id=gez/juni09
Dag!
-B.
ook even een reactie ipv een e-mail.Ik kan natuurlijk niet achterblijven. De foto's zijn mooi. Wat een groot ziekenhuis.
De diplomauitreiking van Steef is achter de rug. Was indrukwekkend maar 5 uur zitten op een harde kerkbank is lang. Ik zal wat foto's sturen. je krijgt de groeten van Mevr. Stoop en Lodewijk Jongeneel. Hij is bijna klaar met econometrie. De rest vertel ik je per e-mail. Liefs mam
Eigenlijk wilde ik in het zuidafrikaans reageren maar ik ben bang dat je dit nog nie goed kan lees nie.
Wel fijn om te vernemen dat je al zo goed bent ingeburgerd en dat je in een leuke club oosterburen bent terecht gekomen. De (bloederige)verhalen sla ik over, maar hoor wel graag over de omgeving en de cultuur en natuur.
De foto van de Porche doet me denken aan 30 jaar geleden; ik had toen een groene.
Stephan komt morgen naar Zoetermeer, hij is door de eerste (selectie)ronde en mag een poosje hier komen werken.
Geniet van al het moois en laat spoedig weer van je horen.
hehe eindelijk gelezen! klinkt superspannend allemaal, ook wel zwaar dat je gelijk je eerste dag op de trauma geplaatst wordt, wat nou kinderbadje, gelijk het diepe in! lijkt me echt heel raar dat mensen met zulke wonden het normaal vinden om te wachten.. dan ga je nederland toch meer waarderen...
hoop idd dat je voorzichtig doet, heb van vele mensen gehoord dat ZA echt geweldig is mits je op je tellen past. heel heel veel plezier iig en geniet ervan!
liefs daan