Illegaal drinken en hoge bespottelijke bergen

Sawubona!

Eigenlijk was drie dagen Swaziland veel te kort om het land te leren kennen, maar de bus ging weer verder en ik wilde nog zoveel meer zien!
De BazBus worp zijn ontmoetings-vruchten af: ik onmoette een leuk koppel uit Arnhem: Geert en Willemieke. Het klikte zo goed dat ik nog in de bus mijn reisschema wijzigde en besloot naar hetzelfde hostel als hen te gaan.
Ik was al aan het twijfelen, hoor, maar zij waren een extra motivering.
Gedrieen huurden we een auto in St. Lucia om een dag daar rond te toeren. St. Lucia is jammer genoeg een nogal toeristisch blank plaatsje maar grenst aan een prachtige kust en natuurpark. Het strand leek eerder op een woestijn door de grote vlakte aan zand en de duinen zijn een van de hoogste ter wereld.

Na twee dagen waren we alleen het zien van natuur en wild weer zat en trokken we dieper Zululand (ook wel Zoeloeland) in, naar het stadje Eshowe. De omgeving daar lijkt erg op het Engelse/Schotse landschap (schijnt): veel groene lieflijke heuvels.
Eshowe was het dorpje dat we zochten. Alleen maar zwarte mensen waardoor we ons meer in Afrika voelden. Op de lokale markt keken we dan ook onze ogen uit en werden wij ook regelmatig geobserveerd. Op de markt werd vooral veel fruit, groentes, rijst en chipszakjes verkocht. En daarnaast veel alcohol. Daarvoor waren een aantal containers ingericht die illegaal drank verkochten. Eens in de zoveel tijd kwam de politie langs om de container leeg te ruimen en boetes uit te delen.
Je kunt begrijpen dat de poitie daar niet echt hun vriend is.
Ook wij gingen de illegalitiet in door een slokje traditioneel Zoeloe-bier te proeven. Samen met onze gids dronken we uit dezelfde plastic kan. Zij dronk het als water maar wij werden door de geur al bijna misselijk!
Daarnaast liepen we een aantal winkeltjes binnen waar traditionele kruiden werden verkocht die door traditonele genezers worden gebruikt. Een groot deel van de Afrikaanse bevolking vertouwt erg op deze genezers, ook wel 'sangoma' genoemd. Zij geloven in het voortleven van de voorouders, die tussen God en de mens bemiddelen. De voorouders maken contact met deze sangoma's en geven advies over hoe de patient kan worden behandeld.
Gelukkkig sturen de sangomas patienten ook wel door naar een gekwalificeerde dokter als ze het zelf niet kunnen oplossen, zoals een gebroken been.

Om nog meer van de Zoeloe cultuur te weten te komen bezochten we een Zoeloe-man in zijn dorpje op het platteland. Zijn favoriete odnerwerp leek het om te praten over vrouwen: hoe je ze kan trouwen en hoeveel koeien je dan moet betalen.
Hij had zelf twee vrouwen terwijl hij naast Zoeloe ook christelijk is. Aangezien polygamie verboden is in het christendom, had hij een slimme opplossing. Hij vond zijn tweede vrouw in Swaziland! Een ander land dus dat telt niet.
Ook de mannelijke helft van het Nederlandse paar, dat getrouwd is, werd gevraagd hoeveel hij had moeten betalen voor zijn vrouw! 'She was for free', antwoordde hij. Wij lachten er flink op los. Hier draait het er vooral om of je rjk genoeg bent om een vrouw te kopen in plaats van of je de vrouw echt lief hebt, lijkt het.

Na de plattelandse rust, teurg naar de grote stad Durban. Dit is de belangrijkste havenstad van Zuid-Afrika. Deze stad moest ik zelf gaan ontdekken omdat de Nederlanders helaas naar Kaapstad vlogen. In een stad die als crimineel bekend stond gaf dat wel even stof tot nadenken. Maar ik sprong sochtends toch maar een minibus in naar het centrum.
een minibus kost maar een paar centen en wordt door een groot deel van de Zuid-Afrikaanse bevolking gebruikt. Het nadeel is dat ze roekeloos zigzaggend door de straten rijden en vaak propvol zit. Maar in praktijk vond ik het eigenlijk heel prettig en gemakkelijk.
Ik voelde me bijna een echte inwoner van Durban.
Ik liet me overweldigend door de drukte en de vele waren die op straat werden verkocht. Onder leiding van een gids, toch wel zo veilig en informatief, bezochten we de grootste moskee op het zuidelijk halfrond en een Indiase markt. In Durban woont de grootste populatie Indiers buiten India!

Na een dag in die stad was de behoefte aan de rust weer gegroeid en kon ik op weg naar mijn laatste stop voor Johannesburg, de Drakensbergen.
De Drakensbergen grenst aan het landje Lesotho dus wat is er logischer dan een bezoek aan deze monarchie? De rit ernaar toe was al een avontuur omdat de infrastructuur behoorlijk te wensen overliet. 'Potholes' (gaten in de weg) te over. Lesotho wordt ook wel 'Kingdom in the Sky' genoemd omdat het het hoogste land te wereld is. Het laagste punt in het land, ligt namelijk al boven de 1000 meter.  Helaas staat het ook bekend als een van de armste landen met het een zeer hoog percentage HIV/AIDS (ca.30%). Het zag er inderdaad nogal uit als 'terug in de tijd': koeien die karren voortrokken en veel onverzorgde mensen/kinderen.
We proefden weer een beetje lokaal bier en bezochten een schooltje. De kinderen beleven maar zwaaien en om onze namen vragen! Een paar meisjes wilden dolgraag een leeg flesje hebben. En 'wij' maken ons druk over het niet hebben van de nieuwste Ipod.

De volgende dag gingen we met een groep van ca. 15 mensen echt de Drakensbergen in. Het weer zag er niet al te best uit. Nadat we 2.5 uur gereden hadden naar het begin van onze klim, reden we in zeer dichte bewolking. Het zicht was soms max. 20 meter! Maar ja, toch probeerden we de top op 3 uur lopen te bereiken. Het werd een beetje beangstigend toen het begon te sneeuwen/hagelen en zelfs onweren! Ja, dat kan ook in Afrika. Helemaal omdat we een metale ladder moesten beklimmen.
Nee, zo'n idioot avontuur had ik nog niet meegemaakt. Laten we maar zeggen dat we er sterker uit zijn gekomen!  
In de bar s avonds konden we wel lachen om deze onverantwoorde actie.

En ja nu is het einde van de reis echt nabij: nog twee nachten in Johannesburg en een in Kaapstad.
Ik kijk nu al terug op een mooie tijd met veel bijzondere gebeurtenissen en het hebben ontmoet interessante mensen. Maar ik kan ook niet wachten om jullie, familie en vrienden, weer terug te zien!
Houden jullie de zomer met aardbeien nog even daar?

Veel dank voor het volgen van mijn weblog. Ik vond het erg leuk om alle reacties te lezen en ben blij dat er nog een beetje aan me gedacht werd:)

Tot september!
Liefs Sophie